.png){kind=small}
بررسی اثر لیزرتراپی کم‌توان (فوتوبیومودولیشن) بر بیومارکرهای استئوبلاستیک Collagen I و Bone Morphogenetic Protein 2 و بیومارکرهای استئوکلاستیک Tartrate-Resistant Acid Phosphatase و Cathepsin K در بلوک‌های بافت استخوانی درمان‌شده با دگزامتازون
خلاصه ضرورت اجرای طرح
پوکی استخوان (استئوپروز) شایع‌ترین بیماری متابولیک استخوان است و در آن توده استخوانی کاهش پیدا کرده و ساختار بافت بهم می‌ریزد که این مسئله موجب افزایش ریسک درد و شکستگی استخوان و دفورمیتی آن می‌شود. استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها (مانند دگزامتازون) می‌تواند باعث استئوپروز شود و در واقع رایج‌ترین علت ثانویه استئوپروز است. روش‌های درمانی حاضر مانند مصرف بیس‌فسفونات‌ها عوارض جبران‌ناپذیری همچون نکروز استخوانی و یا استئومیلیت را می‌توانند به دنبال داشته باشند، بنابراین پیشگیری از این بیماری بسیار مهم است. اساساً فعالیت سلول‌های استخوانی است که بر ساختار استخوان تاثیر می‌گذارد. استئوبلاست‌ها بافت استخوانی را تولید می‌کنند، در حالی که استئوکلاست‌ها باعث تحلیل استخوان می‌شوند. در حالت طبیعی، این تولید و تحلیل استخوان در تعادل هستند، اما با بهم خوردن این تعادل، با مهار استئوبلاست‌ها و کاهش استخوان‌سازی و تحریک استئوکلاست‌ها و افزایش تحلیل استخوان، چگالی و استحکام بافت استخوان کاهش یافته و ادامه این وضعیت می‌تواند منجر به پوکی استخوان شود. این سلول‌ها دارای نشانگرهای زیستی (بیومارکرهای) خاصی هستند که فعالیت آن‌ها را نشان می‌دهد، برای مثال Collagen I و Bone Morphogenetic Protein ۲ مارکرهای استئوبلاستی هستند و Tartrate-Resistant Acid Phosphatase و Cathepsin K مارکرهای استئوکلاستیک هستند و سطح مارکرها در بافت می‌تواند گویای میزان فعالیت استئوبلاستی و استئوکلاستی و وضعیت تولید و تحلیل استخوان باشد.
با توجه به اثرات رضایت‌بخش لیزرتراپی کم‌توان در زمینه‌های مختلف ترمیم بافتی از جمله ترمیم استخوان، در این مطالعه قصد داریم اثر آن را بر بیومارکرهای استئوبلاستیک و استئوکلاستیک در نمونه‌های بافت استخوانی درمان‌شده با دگزامتازون به‌عنوان وسیله‌ای برای درک تاثیرات مولکولی لیزر کم‌توان بر استخوان و تولید و تحلیل آن بررسی کنیم. درک تعامل بین لیزر کم‌توان و بیومارکرهای استخوان در نمونه‌های بافت استخوانی درمان‌شده با دگزامتازون، برای پیشرفت دانش ما درباره مداخلات درمانی امکان‌پذیر، ضروری است. این یافته‌ها ممکن است به توسعه رویکردهای هدفمند برای جلوگیری از پوکی استخوان ناشی از کورتیکواستروئید کمک کند و در نتیجه سبب پیشرفت در مداخلات بالینی و بهبود نتایج بیمار شود. همچنین، این مطالعه می‌تواند یک زمینه علمی برای تحقیقات آینده در مورد سلامت استخوان و لیزرتراپی دهد.
مجری: سارا پورشهیدی
سال شروع: 1403
ارسال نظر