مقایسه اثر انتی آنژیوژنیک تیابندازول نسبت به اواستین بر روی مدل ارگانویید کارسینوم سلول سنگفرشی دهان

خلاصه ضرورت اجرای طرح

کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی (OSCC) یکی از شایع‌ترین انواع سرطان‌های دهانی است که با نرخ بالای مرگ‌ومیر همراه است. درمان‌های موجود همچون سیس‌پلاتین، علیرغم اثربخشی، دارای عوارض جانبی زیادی هستند و نیاز به درمان‌های جدید با اثرات جانبی کمتر احساس می‌شود. تیابندازول به‌عنوان یک ترکیب دارویی با پتانسیل اثرگذاری بر رشد سلول‌های سرطانی، می‌تواند گزینه‌ای امیدوارکننده برای درمان این نوع سرطان باشد. بررسی اثرات این دارو بر مورفولوژی، تکثیر و آپوپتوز سلولی در مدل‌های ارگانوییدی می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در جهت بهبود درمان‌های آینده و کاهش عوارض جانبی فراهم آورد. علیرغم پیشرفت‌های درمانی، محدودیت‌های موجود در درمان‌های رایج از جمله مقاومت به شیمی‌درمانی و اثرات جانبی داروها، نیاز به توسعه استراتژی‌های درمانی جدید و کارآمد را دوچندان می‌کند. در این زمینه، استفاده از مدل‌های ارگانویید به‌عنوان مدل‌های سه‌بعدی پیشرفته که مشابهت بالایی به تومورهای واقعی دارند، ابزاری ارزشمند برای بررسی مکانیسم‌های بیماری و ارزیابی داروها محسوب می‌شوند. مطالعات نشان داده‌اند که این دارو با مهار مسیرهای سیگنالینگ مرتبط با رگزایی و تکثیر سلولی، می‌تواند رشد سلول‌های سرطانی را کاهش دهد. با این حال، اطلاعات کافی در مورد تاثیر تیابندازول بر روی ارگانوییدهای کارسینوم سلول سنگفرشی دهان وجود ندارد. بررسی اثر آنتی آنژیوژنیک این دارو بر روی ارگانوییدها می‌تواند به شناسایی مکانیزم‌های بالقوه اثرگذاری و ارائه درمان‌های ترکیبی نوین منجر شود.

مجری: دکتر امیر جلال عباسی

سال شروع: 1403