استفاده از پروتزهای اختصاصی بیمار زیست تخریب پذیر پلی‌کاپرولاکتون-تری‌کلسیم فسفات ساخته شده با پرینتر سه بعدی زیستی در جراحی زیبایی بینی

خلاصه ضرورت اجرای طرح

انتخاب ماده مناسب یکی از مسائل مهم آگمنتاسیون جراحی زیبایی بینی است. این روش معمولاً در بیمارانی با انحراف تیغه بینی و لوبول پهن با انقباض کلوملا و دیفکت نوک بینی انجام می شود. (۱) به طور خاص، دستیابی به نوک بینی ایده‌آل، که هم به برآمدگی مناسب نوک بینی و هم طولانی شدن طول و ارتفاع بینی مربوط است، انتخاب مناسب‌ترین گرفت و تکنیک جراحی چالشی جدی چالشی جدی را برای جراحان ایجاد می‌کند. اگرچه مواد اتولوگ مطمئناً برای همه انواع ایمپلنت در جراحی بینی ایده‌آل است، اما مشکلات متعددی در ارتباط با مواد اتولوگ وجود دارد، مانند مقادیر محدود و غیرقابل محاسبه در دسترس برای استفاده، ایجاد عوارض در محل اهداکننده، و نرخ تحلیل غیرقابل محاسبه پس از کاشت.(۲) به عنوان جایگزینی برای مواد اتولوگ، مواد آلوپلاستیک جدید مورد نیاز است. سیلیکون، پلی تترا فلوئورواتیلن منبسط شده و پلی اتیلن متخلخل با چگالی از مواد مصنوعی پرمصرف هستند. (۳) با این حال، مواد غیرقابل جذب در حال حاضر دارای محدودیت‌ها و عوارض جدی مانند درجات مختلف سختی، اکستروژن، انحراف، عفونت و التهاب می‌باشند. (۲,۳) اخیراً پارادایم اولیه مواد آلوپلاستیک در جراحی بینی به سمت مواد مصنوعی زیست تخریب پذیر و زیست سازگار تغییر یافته است که می تواند جایگزین یا مکمل مواد آلوپلاستیک غیرقابل جذب شود. پلی کاپرولاکتون (PCL) به علت ویژگی‌های مطلوبی که دارد بسیار مورد توجه قرار گرفته. پلی کاپرولاکتون (PCL) که یک پلیمر آبگریز و زیست تخریب پذیر است و دارای چندین ویژگی مفید برای استفاده در ترمیم شکستگی اربیت است. از جمله ویژگی‌های مثبت آن سرعت تخریب کندتر، واکنش اجسام خارجی کمتر، استحکام مکانیکی کافی، و انعطاف پذیری بیشتر برای دستکاری در مقایسه با سایر پلیمرهای قابل جذب است (۴). همچنین در مطالعات انجام شده PCL یک ماده ایمن برای ایمپلنت در بازسازی بینی پیشنهاد شده که از طریق ادغام در بافت میزبان و حفظ پاسخ ایمنی پایداری خوبی از خود نشان می دهد. (۳). ترکیبی از پلی‌کاپرولاکتون (PCL) و بتا-تری کلسیم فسفات (ß- TCP) می‎باشد که موادی زیست سازگار و زیست تخریب‌پذیر هستند. این مواد در داربست‌های استخوانی مورد استفاده قرار گرفته‌اند و خواص استئوکانداکشن بسیار خوبی از خود نشان داده‌اند. (۵,۶) داربست‌‌های پلی‌کاپرولاکتون/ß-TCP می‌توانند استحکام مکانیکی و دوام مناسبی را برای استفاده در جراحی‌‌های دهان و فک و صورت ارائه کنند. علاوه بر این، پیشرفت‌های اخیر در طراحی رایانه‌ای و توسعه فن‌آوری‌های پرینت سه بعدی (۳D) و کاربردهای آن در پزشکی بازساختی، موجب سهولت دست‌ورزی و ساخت قطعات PCL/ß-TCP شده است که امکان تولید ایمپلنت‌های اختصاصی بیمار را فراهم می‌کند و در مطالعات بالینی انجام شده مانند استفاده در بازسازی جمجمه و رفع نقایص زیگوماتیک-فک بالا خواص مطلوبی را از خود به نمایش گذاشته‌اند. (۷–۹). تا جایی که ما می دانیم، مطالعات اخیر روی ایمپلنت های PCL در جراحی بینی به گرفت‌های از پیش ساخته PCL محدود شده است.(۱۰–۱۲) هیچ مطالعه بالینی روی انسان، کاشت گرفت PCL/ß-TCP اختصاصی بیمار را در جراحی بینی بررسی نکرده است. هدف ما گزارش کاربرد بالینی گرفت PCL/ß-TCP قابل جذب زیستی چاپ سه بعدی در جراحی زیبایی بینی و بررسی نتیجه جراحی از نظر زیبایی، فانکشن و رضایت بیمار از آن است.

وضعیت طرح: در حال اجرا

مجری: دکتر محمد بیات

سال شروع: 1403