.png){kind=small}
طراحی و ساخت ربات نگه دارنده اندوسکپ در جراحیهای کندیل فک تحتانی
خلاصه ضرورت اجرای طرح
یکی از مناطق شایع آسیب در تروماهای ناشی از تصادفات و نزاع صورت می‌باشد. شایعترین ناحیه شکستگی در آسیبهای صورت، فک تحتانی است. شکستگی های ناحیه فک تحتانی به چند دسته تقسیم می‌شوند: سمفیز (قدام)- تنه body- زاویه Angle و ناحیه کندیل شکستگی های کندیل تقریباً ۱/۳ کل شکستگی‌های فک تحتانی را شامل می‌شود که از این لحاظ، شایعترین ناحیه شکستگی است. خود شکستگی کندیل بر اساس پروکسیمال بودن ناحیه شکست به ۳ ناحیه condyle – Neck –Subcondyle تقسیم می‌شود. جهت درمان این نوع شکستگی‌های فک تحتانی روشهای گوناگونی وجود دارد.
بصورت سنتی شکستگی اینتراکپسولار یا همان سرکندیل معمولاً بدون درمان و با ملاحظات فیزیوتراپی follow می‌شود. اما در شکستگی Neck و Subcandyle معمولاً مداخله درمانی لازم است. روش سنتی و Convental درمان، بستن و fix کردن هر دو فک به یکدیگر (IMF) برای مدت ۳-۲ هفته بوده است که الاستیک تراپی و فیزیوتراپی جهت اعاده فانکشن مندیبل برای بیمار تجویز می‌شد. عدم نیاز به مداخله جراحی و عدم وجود خطای برش جراحی و سادگی Procedure از فواید این روش بوده اما همانگونه که انتظار می‌رفت درمان به شکل ایده آلی انجام نمی‌شد و گاهی انیکوز فکی و انحراف در هنگام بازکردن دهان رخ می‌داد. جهت اصلاح این روش درمان، Open Reduction شکستگی های کندیل معرفی شد که با برش خارج دهانی از قدام گوش (Preauricular) یا برش در ناحیه ساب مندیبل (risdon) به کندیل دسترسی حاصل و پس از جااندازی با یک یا دو مینی پلیت fixation انجام می‌گرفت.
عدم نیاز به بسته شدن دهان، بازگشت سریع بیمار به فانکشن و احتمال بسیار اندک بروز انیکرز و انحراف فکی (Deviation) از مزایای بارز این روش بوده است اما نیازمندی به بیهوشی و اتاق عمل، ایجاد اسکار جراحی، احتمال آسیب به زوج هفت حرکتی (Facial N.) از عوارض این نوع روش جراحی بوده است. برای جبران این نقیصه روش جااندازی و فیکاسیون داخل دهانی با استفاده از آندوسکوپ ابداع شد. با این روش نیاز به برش خارج دهانی حذف و احتمال ایجاد اسکار و آسب عصب صورتی به حداقل می‌رسد اما محدودیت دید جراح و پیچیدگی عل جراحی از معایب آن می‌باشد. استفاده از آندوسکوپ جهت رویت دقیق محل شکستگی و چک کردن وجود یا عدم وجود استپ پس از جااندازی ضروری به نظر می‌رسد زیرا دید در ناحیه شکستگی‌کندیل با برش داخل دهانی واقعاً محدود است. گروه تحقیقاتی ما با توجه به رویت پاره‌ای از مشکلات در حین استفاده از آندوسکوپ به فکر ابداع ربات حامل آندوسکوپ با همکاری محققان الکترونیک دانشگاه امیرکبیر افتاد.
پاره‌ای از این مشکلات به شرح زیر می‌باشد:
- با توجه به سایت عمل محدود و برش محدود در Inter oral approch هرچه بتوان دستهای اضافی را حین جراحی کاهش داد دید بهتری فراهم خواهد شد و procedure راحتتر می‌شود.
- در هنگام استفاده از آندوسکوپ بعلت بزرگنمایی، کوچکترین لرزش دست باعث bluring تصویر مانیتور می‌شود و دقت جااندازی را کاهش می‌دهد.
- در بسیاری از موارد پس از جاگذاری آندوسکوپ در مکان موردنظر نیازمند خارج شدن دوباره آندوسکوپ و جاگذاری مجدد هستیم ( مثلاً جهت شستشوی مناسب و ساکشن محیط عمل)، در اینگونه موارد بعلت عدم وجود حافظه موقعیت فضایی، جاگذاری مجدد آندوسکوپ وقتگیر خواهد بود.
- در حین عمل بعلت عدم کفایت سیستم Irrigation و suction آندوسکوپ نیاز به شستشو و ساکشن مجزا می‌باشد که دید محدود جراح را بعلت وجود تعدد وسایل محدودتر می‌کند.
با توجه به این موارد مرکز تحقیقات جمجمه و فک و صورت شریعتی با همکاری دانشکده برق و مکانیک دانشگاه امیرکبیر تصمیم به ساخت حامل و نگهدارنده آندوسکوپ به همراه وسایل ساکشن و Irrigation دقیق افتاد تا عمل جراحی را آسانتر و دید محل شکستگی را بهبود بخشد.
بصورت سنتی شکستگی اینتراکپسولار یا همان سرکندیل معمولاً بدون درمان و با ملاحظات فیزیوتراپی follow می‌شود. اما در شکستگی Neck و Subcandyle معمولاً مداخله درمانی لازم است. روش سنتی و Convental درمان، بستن و fix کردن هر دو فک به یکدیگر (IMF) برای مدت ۳-۲ هفته بوده است که الاستیک تراپی و فیزیوتراپی جهت اعاده فانکشن مندیبل برای بیمار تجویز می‌شد. عدم نیاز به مداخله جراحی و عدم وجود خطای برش جراحی و سادگی Procedure از فواید این روش بوده اما همانگونه که انتظار می‌رفت درمان به شکل ایده آلی انجام نمی‌شد و گاهی انیکوز فکی و انحراف در هنگام بازکردن دهان رخ می‌داد. جهت اصلاح این روش درمان، Open Reduction شکستگی های کندیل معرفی شد که با برش خارج دهانی از قدام گوش (Preauricular) یا برش در ناحیه ساب مندیبل (risdon) به کندیل دسترسی حاصل و پس از جااندازی با یک یا دو مینی پلیت fixation انجام می‌گرفت.
عدم نیاز به بسته شدن دهان، بازگشت سریع بیمار به فانکشن و احتمال بسیار اندک بروز انیکرز و انحراف فکی (Deviation) از مزایای بارز این روش بوده است اما نیازمندی به بیهوشی و اتاق عمل، ایجاد اسکار جراحی، احتمال آسیب به زوج هفت حرکتی (Facial N.) از عوارض این نوع روش جراحی بوده است. برای جبران این نقیصه روش جااندازی و فیکاسیون داخل دهانی با استفاده از آندوسکوپ ابداع شد. با این روش نیاز به برش خارج دهانی حذف و احتمال ایجاد اسکار و آسب عصب صورتی به حداقل می‌رسد اما محدودیت دید جراح و پیچیدگی عل جراحی از معایب آن می‌باشد. استفاده از آندوسکوپ جهت رویت دقیق محل شکستگی و چک کردن وجود یا عدم وجود استپ پس از جااندازی ضروری به نظر می‌رسد زیرا دید در ناحیه شکستگی‌کندیل با برش داخل دهانی واقعاً محدود است. گروه تحقیقاتی ما با توجه به رویت پاره‌ای از مشکلات در حین استفاده از آندوسکوپ به فکر ابداع ربات حامل آندوسکوپ با همکاری محققان الکترونیک دانشگاه امیرکبیر افتاد.
پاره‌ای از این مشکلات به شرح زیر می‌باشد:
- با توجه به سایت عمل محدود و برش محدود در Inter oral approch هرچه بتوان دستهای اضافی را حین جراحی کاهش داد دید بهتری فراهم خواهد شد و procedure راحتتر می‌شود.
- در هنگام استفاده از آندوسکوپ بعلت بزرگنمایی، کوچکترین لرزش دست باعث bluring تصویر مانیتور می‌شود و دقت جااندازی را کاهش می‌دهد.
- در بسیاری از موارد پس از جاگذاری آندوسکوپ در مکان موردنظر نیازمند خارج شدن دوباره آندوسکوپ و جاگذاری مجدد هستیم ( مثلاً جهت شستشوی مناسب و ساکشن محیط عمل)، در اینگونه موارد بعلت عدم وجود حافظه موقعیت فضایی، جاگذاری مجدد آندوسکوپ وقتگیر خواهد بود.
- در حین عمل بعلت عدم کفایت سیستم Irrigation و suction آندوسکوپ نیاز به شستشو و ساکشن مجزا می‌باشد که دید محدود جراح را بعلت وجود تعدد وسایل محدودتر می‌کند.
با توجه به این موارد مرکز تحقیقات جمجمه و فک و صورت شریعتی با همکاری دانشکده برق و مکانیک دانشگاه امیرکبیر تصمیم به ساخت حامل و نگهدارنده آندوسکوپ به همراه وسایل ساکشن و Irrigation دقیق افتاد تا عمل جراحی را آسانتر و دید محل شکستگی را بهبود بخشد.
مجری: محمد بیات
سال شروع: 1391
وضعیت طرح: بایگانی شده دانشکده/مرکز (طرح)
ارسال به دوستان