مهندسی بافت استخوان با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی اندومتر همراه با اگزوزوم های مشتق شده از استئوبلاست ها بر روی داربست پلی کاپرولاکتون کوت شده با کلاژن به روش چاپ سه بعدی

خلاصه ضرورت اجرای طرح

آناتومی جمجمه و صورت بسیار تخصصی و فردی است و هرچند که از نظر عملکردی و زیبایی اهمیت حیاتی دارد، اما مستعد آسیب های ژنتیکی و محیطی است. معمولا در یک سوم از کل تولدهای زنده که تحت تاثیر یک ناهنجاری جزئی یا بزرگ قرار می گیرند، استخوان های سر و صورت درگیر می شوند. از سوی دیگر، سر و صورت نیز معمولاً تحت تاثیر سرطان و تروما قرار می گیرند. لذا از نظر بالینی، شرایطی وجود خواهد آمد که در آن مقدار استخوانی که برای بازیابی شکل و عملکرد ضروری است، یا از ظرفیت بهبودی بیمار و یا از تواناییهای بازسازی ذاتی استخوان فراتر میرود. درحقیقت استخوان یک بافت با قابلیت خود ترمیمی است اما وقتی که یک نقص بزرگ استخوانی، که به عنوان نقص با اندازه بحرانی نیز شناخته میشود، ایجاد میشود توسط بدن فرد بیمار قابل درمان نخواهد بود. استخوان زیگوما نیز به دلیل برجستگی و موقعیت مکانی که دارد یکی از آسیب پذیرترین استخوان های صورت است که بازسازی اولیه ایده آل آن همیشه به دست نمی آید، به ویژه در شرایطی چون آسیب های پس از سانحه و خشونت بین فردی، تصادفات جاده ای، سقوط و آسیب های ورزشی و سرطان و عوارض ناهنجاری های ثانویه که حتی برای جراحان با تجربه نیز، چالش های قابل توجهی ایجاد می کند. درمان های شکستگی در ناحیه کمپلکس زیگوماتیک به صورت کلی شامل درمان های محافظه کارانه و جراحی است که در اغلب بیماران با شکستگی های شدید، علاوه بر اعمال هزینه های فراوان، همچنان درجات مختلفی از عوارض بعد از عمل مانند عدم تقارن صورت، انوفتالموس و مشکلات جشمی و محدودیت در بازکردن دهان و نا متقارن بودن دو طرف صورت مشاهده می شود. بنابراین، مدیریت شکستگی های پیچیده زیگوماتیک هنوز یک چالش برای جراحان محسوب میشود. پیوند با استخوان آلوگرافت و اتوگرافت به عنوان یک ابزار مفید در بازسازی عیوب استخوان فک اثبات شده است اما کمبود عضو اهدایی و زمان گسترده بستری شدن در بیمارستان و دوره نقاهت طولانی همراه با توانبخشی عملکردی تاخیری اغلب نیاز فزاینده ای به گزینه های جایگزین برای فلپ های استخوانی آزاد را به وجود آورده است. همچنین از ایمپلنت های آماده ساخته شده از مواد مختلف برای بازسازی عیوب فک و صورت نیز استفاده می شود که با این وجود، این ایمپلنت های آماده نیاز به پردازش ثانویه قبل از کاشت مطابق با ساختار آناتومیکی بیمار دارند. لذا به منظور غلبه بر این امر، اخیراً ایمپلنت های مخصوص بیمار با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی ساخته شده است و از آنجایی که ایمپلنت های توسعه یافته توسط فناوری چاپ سه بعدی، سفارشی هستند، نیازی به پردازش ثانویه نخواهند داشت و درنتیجه می توانند به سرعت پیوند شوند. بنابراین، محدودیت های حجم و کیفیت بافت اهدایی در دسترس و ملاحظات مربوط به زمان جراحی، هزینه، ناراحتی و عوارض پس از جراحی، تلاش ها را برای جستجوی گزینه های درمانی بهتر سوق داده است. این تلاش ها شامل استراتژی های مهندسی بافت و بیومواد برای ساخت ماتریکس تحمل بار در محل نقص است که در عین حال قادر باشد یک داربست زیست فعال برای چسبندگی سلولی، تکثیر، تمایز و تشکیل بافت هدف را فراهم کند. از این رو با پیشرفت مداوم فناوری های مهندسی بافت و سلول های بنیادی، استفاده از استراتژی های احیاکننده در میان بسیاری از گروه های تحقیقاتی در سراسر جهان شتاب گرفته است.

مجری: نغمه بهرامی

سال شروع: 1402

وضعیت طرح: در حال اجرا معاونت